به مناسبت ميلاد اسوه ايثار و شهادت/
سجده بر تربت كربلا حجابهاي ظلماني را از ميان بر ميدارد
خبرگزاري فارس: در مكتب تشيّع، سجده بايد بر اجزاي اصلي زمين و يا آنچه از زمين روئيده و خوردني و پوشيدني نيست، انجام شود. بنابراين، «خاك» بهترين سجدهگاه است و بر اساس حديثي از پيامبر (ص) بهترين خاك سجده، «تربت كربلا» است كه موجب از ميان رفتن حجابهاي ظلماني هفتگانه ميشود.
به گزارش خبرنگار آئين و انديشه فارس، آدمي از خاك آفريده شده است و ريشه در خاك دارد. شايد يكي از دلايلي كه سجده بر اجزاي اصلي زمين، مانند خاك توصيه شده است، همين موضوع باشد. قطع يقين، سجده بر يك شيء، پرستش آن نيست و همه مسلمين ـ چه شيعه و چهسني ـ براي خداوند سجده ميكنند.
اما تفاوت سجدهگاه در ميان شيعيان و اهل تسنن به فهم مختلف آنان از روايتهاي مرتبط با اين موضوع است. شيعيان به رواياتي از عايشه در مورد نمازخواندن پيامبر (ص) استناد ميكنند. از جمله اين روايات، «عن عايشه: ما رأيت رسولالله صلي الله عليه [وآله] وسلم متقياً وجهه بشيء تعني في السجود» و «عن عايشه: أنّ النبي صلي الله عليه [وآله] وسلم كان له حصير يبسطه ويصلّي عليه» است.
در اين روايات بيان شده است كه پيامبر (ص) پيشاني خود را بدون واسطه بر روي خاك ميگذاشت، همچنين ايشان گاهي اوقات پيشاني خود را بر روي حصير قرار ميداد.
در روايت ديگري از شخص پيامبر (ص) كه در صحيحين موجود است، آمده: «جعلتُ لي الأرض مسجداً وطهوراً». يعني پيامبر (ص) بر زمين پاك سجده ميكردهاند. بنابراين «خاك» بهترين سجدهگاه است.
در جمع اين روايت با روايت «أتاني جبرئيل بالتربة التي يقتل عليهاالحسين، فهي التي أقلّب في كفي» كه در جلد هشتم «طبقات ابن سعد» آمده است، در مييابيم بهترين خاك براي سجده، تربت كربلاست.
* فضايل سجده بر تربت امام حسين (ع) در روايات اسلامي
يكي از فضايل امام حسين (ع) در اين است كه سجده بر تربت ايشان فضايل بسياري دارد و حتي در بيانات معصومين (ع)، سجده بر خاك كربلا موجب پذيرش نماز ميشود.
فضيلت خاك كربلا بر ساير سجدهگاهها، به دليل شهادت نوه پيامبر در آن سرزمين و آغشته شدن خاك كربلا با خون خدا يعني «ثارالله» است.
همچنين در «مجمعالزوايد» كه از كتابهاى حديثي اهل سنت است، روايتي نقل شده است كه مىگويد: روزى اميرمؤمنان (ع) از سرزمين كربلا عبور كرد و مقدارى از خاك آن را برداشت، بوييد، گريست و فرمود: «70 هزار نفر از اين مكان محشور و بدون حسابرسى وارد بهشت مىشوند».
شيخ طوسي با سند خود از «معاوية بن عمار» نقل ميكند كه امام صادق (ع) مقداري از تربت امام حسين (ع) را در كيسهاي به همراه داشت و به هنگام نماز، مقداري از خاك آن را روي سجاده خود ميريخت و بر آن سجده ميكرد. (وسائل، باب 16 از ابواب ما يصحّ عليه السجود)
يكى ديگر از بركات و آثار خاك مزار امام حسين (ع) اين است كه سجده بر آن تربت پاك، حجابهاى ظلمانى را كنار زده و در توجه حقتعالى به نمازگزار مؤثر است. امام صادق (ع) در اين باره مىفرمايد: «همانا سجود بر تربت حسين (ع) حجابهاى هفتگانه را پاره مىكند» (كافى، جلد 4 و بحارالانوار، جلد 82)
مراد از «حجاب هفتگانه» نيز، حجابهاي ظلماني است. سجده بر تربت حضرت سيدالشهدا (ع) اين خاصيت را دارد كه در صورت وجود معرفت در شخص، حجابهاي ظلماني برداشته شود و شخص به كمالات انسانى دست يابد.
همچنين امام صادق (ع) در حديث ديگري كه در جلد دوم «من لايحضره الفقيه» آمده است، در مورد تربت جدش امام حسين (ع) ميفرمايد: «خاك قبر حسين (ع) شفاى هر دردى است و آن بزرگترين شفاست».
انتهاي پيام/ك/10
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری فارس در وب سایت منتشر خواهد
شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد
لطفا پیام خود را وارد نمایید.
پیام شما با موفقیت ثبت گردید.
لطفا کد اعتبارسنجی را صحیح وارد نمایید.
مشکلی پیش آمده است. لطفا دوباره تلاش نمایید.